Przekleństwa niewinności

„Przekleństwa niewinności”, to książka, która przyniosła swojemu autorowi ogromną popularność i wiele nagród. Jaki jest sekret powodzenia  mrocznej, hipnotyzującej powieści, koncentrującej się na śmierci pięciu nastoletnich sióstr? Co sprawia, że przykuwa uwagę czytelnika od pierwszej do ostatniej strony?

            Historia nam opowiedziana jest bardzo prosta: jej bohaterkami są piękne siostry Lisbon, mieszkające na przedmieściach Michigan. Zwyczajne, zdawałoby się, nastolatki będące obiektem adoracji swoich rówieśników dorastają w katolickiej rodzinie, trzymanej twardą ręką przez despotyczną matkę. Izolowane od negatywnego wpływu kolegów i koleżanek, trzymane pod kloszem i przestrzegające surowych reguł, zdają się jednak być szczęśliwymi, choć nieco tajemniczymi dziewczętami. Do czasu…

            Życie dziewcząt i całego ich sąsiedztwa zmienia się nieodwracalnie, gdy najmłodsza  popełnia samobójstwo: trzynastoletnia Cecylia odbiera sobie życie w trakcie wieczorku tanecznego, zorganizowanego w domu Lisbonów. Od tego momentu oczami chłopców obserwujemy powolny rozpad całej rodziny dotkniętej tą tragedią. Dziewczęta separują się coraz bardziej od rówieśników, by po feralnym balu maturalnym zostać całkowicie uwiezione w przesiąkniętym rozpaczą domostwie.

Po spóźnionym powrocie jednej z dziewcząt, matka podejmuje fatalną w skutkach decyzję” zakazuje córkom jakichkolwiek kontaktów ze światem zewnętrznym, Lisbonki przestają nawet uczęszczać do szkoły. Rodzice zaskorupieni całkowicie w swoim nieszczęściu, zaniedbują obowiązki, zapuszczając dom i ogród, zmieniając je w ponury grobowiec; grobowiec w którym coraz trudniej jest wytrzymać czterem dojrzewającym dziewczynkom, które powoli dojrzewają do myśli o ucieczce. Niestety, decydując się na tę ostateczną…

 

Tragiczne losy dziewcząt rekonstruowane są z mozołem przez zakochanych chłopców, ich zbiorowa narracja siłą rzeczy jest niepełna, mimo największych starań, by poznać przyczyny kolejnego dramatu: momentu, gdy pozostałe cztery dziewczęta odbierają sobie życie jednego dnia.

Eugenides stworzył poruszającą, nostalgiczną opowieść; jedną z tych która nie daje o sobie zapomnieć na długo po lekturze. Udało się to między innymi dzięki niezwykle plastycznie ukazanemu  momentowi przejścia od dzieciństwa do dorosłości, momentowi utracenia tytułowej niewinności. Samobójstwo Lisbonek jest dla chłopców wydarzeniem, które położyło definitywnie kres ich okresowi dojrzewania, naznaczając ich na całe życie.

Śledztwo prowadzone przez narratorów przynosi wiele, różnorodnych teorii i równie wiele oskarżeń: matki, ojca, świata. Najbliższy prawdy może być lekarz dziewcząt, gdy stwierdza: „U większości ludzi samobójstwo jest jak rosyjska ruletka. Tylko w jednej komorze znajduje się kula. Lisbonki miały załadowany cały magazynek. Stosunki rodzinne-jedna kula. Skłonności genetyczne- druga kula. Niepokój naszych czasów-trzecia kula. Lawina zapoczątkowana przez Cecilię- czwarta kula. Pozostałych dwóch kul nie sposób nazwać, co wszakże nie oznacza, że komory były puste. „

Recenzja napisana dla portalu dlaLejdis.pl